زیبایی عجیب ایستگاه های اتوبوس شوروی - مجله پزشکی

تنوع و خلاقیتی که در این ایستگاه ها به نمایش گذاشته شده زمانی عجیب تر می گردد که این حقیقت را در نظر بگیریم که آن ها متعلق به حکومتی است که معمولا در معماری از سبک بروتالیسم استفاده می کرد. زبره کاری یا معماری بروتالیست سبکی از معماری است که در آن ساختمان ها کلا با بتن زبره و بدون روکش و دیگر عناصر کاربردی و به عبارتی عریان و عاری از زینت اجرا می شوند و به همین علت است که چنین ایستگاه های اتوبوسی را که ماهرانه ساخته شده اند، هیچ کجای جهان به غیر از شوروی سابق نمی توان یافت. این سازه های کنار جاده فرصت بسیار ارزشمندی برای هنرمندان و معماران محلی بود تا هنر خود را به نمایش بگذارند و معماری آن دوره را از یکنواختی در بیاورند.

ایستگاه های اتوبوس از معدود سازه هایی بودند که تا حدی مستقل از برنامه ریزی های مرکزی دولت بودند. در واقع این شرط دولت بود که طبق آن، ایستگاه ها باید زیبا و منعکس کننده زیبایی هنرهای محلی باشد. این امر به معماران اجازه می داد که خلاقیت های خود را به نمایش بگذارند. یک مجسمه ساز و معمار گرجستانی به نام زوراب تسره تلی که تعدادی از برترین سازه ها را در حوالی پیتسونا در دریای سیاه طراحی نموده است، در مصاحبه با روزنامه گاردین می گوید:

من پیشنهاد کردم که این ایستگاه های اتوبوس نباید فقط یک قاب و شیشه و صندلی باشند. مردم باید از آن ها لذت ببرند. ما تصمیم گرفتیم آن ها هنرهایی به یادماندنی باشند.

در حال حاضر زوراب تسره تلی یک هنرمند مشهور مقیم مسکو و رئیس فرهنگستان هنر روسیه است.

12 سال طول کشید تا کریستوفر هرویگ صدها عکس از ایستگاه های اتوبوس بگیرد و به خاطر آن به 14 کشور سفر کرد و بیش از 30000 کیلومتر راه پیمود. در حال حاضر این عکس ها به تعداد محدود در یک کتاب عکس جمع آوری و در سپتامبر 2015 منتشر شده است.