هاورکرافت نو نیروی دریایی ایالات متحده با توان حمل تانک های سنگین و 180 سرباز - مجله پزشکی

به گزارش خبرنگاران به نقل از روزیاتو، این وسیله که برای انتقال سریع خودروهای متعلق به نیروهای ویژه دریایی و تجهیزات و آذوقه آنان به ساحل است، Ship to Shore Connector (SSC) نام داشته و جایگزین هاورکرافت های قدیمی Landing Craft, Air Cushion (LCAC) خواهد شد. در اوایل دهه 1950، بعد از اختراع بمب اتمی، برنامه ریزهای نیروی دریایی و نیروهای ویژه دریایی ایالات متحده به نتیجه دردناکی رسیدند: تاکتیک های جنگ های آبی-خاکی که در جریان جنگ جهانی دوم بسیار موفقیت آمیز بودند اکنون دیگر قدیمی و بلااستفاده شده و تاکتیک های مناسبی جایگزین آن ها نشده بود.

یک سلاح هسته ای به تنهایی می توانست یک ناوگان تهاجمی آبی خاکی را به کلی نابود سازد. بدین ترتیب ناوگان های دریایی مجبور هستند که در یک گستره عظیم تر جغرافیایی پراکنده شده و خودروهای آبی مانند هاورکرافت و قایق های تندرو که سرعت بالایی دارند این نقطه ضعف را پوشش داده و نیروها و تجهیزاتشان را از کشتی ها به سواحل خواهند رساند. یکی از نتایج حاصله از این احساس احتیاج به تاکتیک های تازه، اقتباس نیروهای ویژه دریایی از یک نوع هلی کوپتر خاص و تاکتیک بعدی هم به خدمت گرفتن هاورکرافت های LCAC. این هاورکرافت که با استفاده از چهار موتور توربین دار گازی حرکت می کرد می توانست یک کشتی آبی خاکی که در 10 مایلی سواحل دشمن پهلو گرفته بود را ترک نموده و بار خود را در عرض 15 دقیقه در ساحل پیاده نماید.

نوع LCAC از لحاظ سرعت 4 برابر سریع تر از نمونه پیش از خود با نام Landing Craft بود. هاورکرافت تازه Ship to Shore Connector یا SSC جایگزین LCACهای قدیمی تر خواهد شد که در دهه 1980 وارد نیروی دریایی شدند. این دو نوع هاورکرافت در قسمت بیرونی و ظاهری خود بسیار شبیه هستند: یک بدنه قایقی با ته صاف و فضایی 1,600 قوت مربعی برای بار که در دو طرف آن دو دسته موتور توربین گازی قرار داشته و سکاندار هم در یک کابین مخصوص در جلوی هاورکرافت آن را راهنمایی می نماید. یک رمپ در قسمت جلوی هاورکرافت به خودروها و لیفترها این امکان را می دهد که به طور مستقیم وارد فضای مربوط به بار شده و بار دیگر به شکل مستقیم خارج شوند.