انشا در مورد صدای آبشار در دو سبک ادبی و توصیفی - مجله پزشکی

انشا در مورد صدای آبشار نگارش انشا با کمک حواس پنجگانه و بخصوص حس شنوایی است. در کتاب نگارش پنجم دبستان از دانش آموزان خواسته شده یکی از صداهای زیر را در ذهن مجسم کنند و درباره آن یک بند بنویسند:صدای آبشار، صدای به هم خوردن برگ ها، صدای زنبور. در مطلب حاضر و در ادامه دو انشا درباره صدای آبشار خواهید خواند. دانش آموزان کلاس پنجم دبستان می توانند از این انشاها ایده گرفته و خودشان انشاهای زیبایی بنویسند. برای دیگر مخاطبان خبرنگاران خواندن این دو انشا خالی از لطف نخواهد بود.

انشا در مورد صدای آبشار توصیفی

هرمحیطی صداهای مخصوص به خود را دارد، برخی صداهای محیطی گوش را آزار می دهند و صدای برخی از محیط ها گوش نواز هستند. طبیعت در بیشتر مواقع صداهای آرامش بخش دارد. کوهساران یکی از محیط هایی است که صداهای آن خاص و دوست داشتنی هستند. زیباترین صدایی که در کوهستان می توانید بشنوید، ریزش یک آبشار از ارتفاع است.

در ذهن مجسم می کنم در جنگلی که در کنار کوهستانی قرار گرفته است، نشسته ام و به صداهای اطرافم گوش سپرده ام. صدای آرامش بخش آبشار از میان درختان جنگل به گوش می رسد. این کوهستان محل گذر رودخانه ای است.

از روی سنگ های سخت و صخره های تیز آب جاری می شود و با شدت به سنگ های پایین آن برخورد می کند. اگر در زیر آبشار دریاچه ای تشکیل شده باشد، صدای شرشر ریختن آب با دریاچه زیر آن یکی می شود. گویی قل قل می جوشد. گاهی هم جریان آبشار با جریان رود زیرین آن یکی می شود و بلافاصله پس از ریزش به حرکت خود ادامه می دهد. این صدا نرم و آرام است.

اگر در زیر آبشار صخره های سنگی قرار داشته باشد، صدای آبشار بلندتر و بم تر است. همچنین بسته به حجم آب و پر آب یا کم آب بودن رود یا جویباری که به محل آبشار می رسد، صدای آبشار بلند یا آرام است. ارتفاع ریزش آب هم بر بلندی یا آرام بودن صدای آبشار مؤثر است و هرچه ارتفاع آبشار بیشتر باشد، صدای آبشار بلندتر خواهد بود.

آبشار به هرگونه ای که باشد، بزرگ یا کوچک، کم فشار یا پرفشار؛ در هرحال هر آبشار ترانه ای می خواند که شنیدن آن را نباید از دست داد.

انشا در مورد صدای آبشار ادبی

جویبار نغمه می خواند و آرام آرام پیش می رود. نوای تارهای بلورین آب همه جا پیچیده است. جویبار یا رود به قیام کوهسار که می رسد با فرودی جانانه و سجودی ستایش وار خدای مهربان را می ستاید و گویی همراه با طبیعت سرود بندگی سرمی دهد. قیام کوهساران، رکوع آبشاران، قنوت درختان، سلام صخرگان، همه و همه نشان از سرود و ستایش قدرتی برتر دارند.

با جان و دل گوش که بسپاری، صداهایی را از دوردست های طبیعت می شنوی که هر کدام از گوشه ای از کوه و جنگل و دشت برخاسته اند. خوب که بنیوشی، اشعار آبشار را می شنوی که بلند بلند در گوش کوه سرود عاشقی و دلدادگی می خواند. صدای دلنشین و موزون قطره قطره آب را می شنوی که در میان هیاهوی دیگر قطرات، آهنگ و آواز خودشان را با شادی و شور سر می دهند و سرریز می شوند. چه راز و رمزی در این آواز اهورایی پنهان است؟ آیا آبشار مادر طبیعت نیست و در حال لالایی خواندن برای فرزندش تا او را آرام سازد؟

در پایین دست آبشار سکوت سنگ ها و گیاهان است. گویا کوه ها و درختان با تمام وجود دارند صدای شرشر آبشار را در حافظه خود ثبت می کنند برای روزهایی که شاید از جنگل دور شوند و یا برعکس خشکسالی آبشار را از کوهستان و صدای آبشار را از درختان بگیرد.

صدای آبشار را ما آدم ها نیز باید ضبط کنیم و هرروز گوش دهیم تا به آرامش برسیم؛ تا زمانی که آوازهایی که از گوشه گوشه سرزمینمان گوش را نوازش می دهد، دیگر نشنیدیم، یک موسیقی برای لذت بردن داشته باشیم.

در خاتمه امیدواریم از خواندن این انشاها لذت برده باشید. برایمان بنویسید کدام یک از این دو انشا را بیشتر دوست داشتید و اگر خودتان بخواهید انشا بنویسید به چه مواردی دقت خواهید کرد که ما به آنها نپرداخته بودیم؟