زمانی برای تست یک خودروی خودران ؛ گشت خبرنگار ایرانی در مرکز تحقیقات رنو - مجله پزشکی

خبرنگاران - امین آزاد: تب خودروهای خودران در حال فراگیر شدن است. پس تست یک خودروی خودران را با هم بخوانیم.

شاید زمانی که تسلا در این جهت پیشگام شد، خودروسازان قدیمی با نگاهی پر از شک به جهتی که این شرکت در پیش گرفته بود می نگریستند، اما چندی نگذشت که قدیمی ترین خودروسازان دنیا یعنی مرسدس بنز، فورد و رنو هم با تمام محافظه کاری در این جهت قدم گذاشتند. حالا این شرکت ها برای آن که نشان دهند در مقابل تسلا عقب نیستند، دست به هر کاری می زنند. حتی اگر لازم باشد در مراکز تحقیقاتی خود را باز و خودروهایی را که برای یک دهه آینده در دست طراحی دارند، تست نمایند.

تابستان 1396 رنو از حدود 30 خبرنگار از سراسر دنیا دعوت کرد تا از پروژه خودروهای خودران برقی این شرکت در مرکز تحقیقات رنو بازدید نمایند. از هر منطقه جغرافیایی تعداد محدودی خبرنگار خودرویی انتخاب شده بودند. ابتدا زمان این بازدید که 15 روز قبل از نمایشگاه خودرو فرانکفورت برگزار می شد، برایم گنگ به نظر می رسید.

عجیب تر این که باید برگه ای را امضا می کردیم که بر اساس آن تا قبل از نمایشگاه خودرو فرانکفورت حق انتشار هیچ عکس و خبری را نخواهیم داشت.

در یک صبح تابستانی پا به مرکز تحقیقات رنو معروف به تکنوسنتر در حاشیه پاریس گذاشتیم. مرکزی که حدود دوازده هزار مهندس در آن در حال کار و طراحی محصولات آینده این گروه خودروسازی بودند. برای اولین بار در بعضی بخش های این مرکز مانند آتلیه طراحی این شرکت به روی خبرنگارها باز شده بود. اما چرا؟

مبلمان داخل خودرو بخشی از طراحی داخلی خانه است. سیستم صوتی خودرو هم جزیی از وسایل تفریح خانه محسوب می گردد.

خبرنگاران وارد می شوند

ابتدا از چند در باکدهای امنیتی مخصوص گذشتیم و وارد یک مرکز کاملا ایزوله شدیم. روی خودرویی را با پارچه پوشانده بودند. کمی گذشت و طراحان رنو همراه با طراح ارشد معروف سوئدی رنو به نام ون دن اکر (Van Den Acker) وارد شدند. در آن روز از خودرویی مفهومی با نام سیمبیوز (Symbioz) رونمایی شد؛ خودرویی هوشمند، برقی و خودران. اما ایده رنو برای این خودرو از این هم فراتر رفته است. چرا که رنو می خواهد ثابت کند هنوز هم دود از کنده بلند می گردد.

آن ها می خواستند در برابر تسلا گردوخاکی به پا نمایند. برای همین محافظه کاری رایج فرانسوی ها را کنار گذاشته بودند. این خودرو قرار است با محل زندگی هم در ارتباط باشد و از برق سلول های خورشیدی خانه استفاده کند. اما در زمان احتیاج، خانه هم می تواند از برق ذخیره شده در باطری خودرو بهره ببرد. مبلمان داخل خودرو بخشی از طراحی داخلی خانه است و سیستم صوتی خودرو هم جزیی از وسایل تفریح خانه محسوب می گردد. رنو گفت میخواهد تا سال 2023 این خودروی کانسپ را فراوری کند.

در بخشی از جهت از عینک واقعیت مجازی استفاده کردم. خودرو در جاده ای در اطراف پاریس حرکت می کرد، اما گویی من داشتم در جاده ای در کره ای دیگر یا یک شهر فضایی یا شهری در آینده می راندم.

اولین تجربه

چند ماه گذشت و این بار هم برای تست همان خودرو دعوت شدیم. حدود 200 نفر خبرنگار از سراسر دنیا برای تست این خودرو دعوت شده بودند. پنج خبرنگار خودرویی ایرانی و خبرنگارهای چینی اولین گروه بودند.

پیش از تست برایم یک مساله به جای مانده بود؛ مگر می گردد یک خودروی کانسپت را تست کرد؟ تا پیش از این نه سابقه تست خودروی کانسپت، آن هم در مرحله تحقیقاتی، را داشتم، و نه خوانده بودم که نشریه ای این کار را نموده باشد.

این سوال تا روز تست برایم حل نشده باقی ماند. روز تست متوجه شدم واقعا قرار است یک خودروی کانسپت و خودران را تست کنیم.

البته چند خودرو از مرکز تحقیقات رنو ما را هنگام تست همراهی می کردند و سه مهندس ارشد رنو هم هنگام تست در خودرو بودند. یک نفر با رایانه از عقب و یک نفر با کنترل های دستی روی جایگاه شاگرد بر اوضاع نظارت می کردند و یک مهندس هم وظیفه رهبری را بر عهده داشت.

پیش از تست یک خودروی خودران با شبیه ساز رانندگی این خودرو کار کردم. می توان گفت پیشرفت چشمگیری اتفاق افتاده اما هنوز جای کار بسیاری به جای مانده است. به وضوح هوش مصنوعی کارایی لازم را نداشت.

یک بار در شبیه ساز پس از سه مانور یا به قول خودمان لایی کشیدن خودرو را روی حالت خود ران قرار دادم؛ اما خودرو و سیستم شبیه ساز از درک چنین شرایطی عاجز بودند و تصادف رخ داد. البته مهندسان رنو می گفتند شبیه ساز را برای رانندگی در چنین شرایطی آماده ننموده اند.

معضلی به نام باتری

می توان گفت با توجه به سنگین شدن کف خودرو با باطری و قرارگیری پیشرانه در عقب خودرو، گویی با یک خودروی سوپراسپرت سرکش روبرو بودیم. هر بار که پا را روی گاز فشار می دادم در جایگاه فشرده می شدم.

اما آیا چنین قدرتی را می توان در اختیار حالت خودران قرار داد؟ جواب کمی ترسناک است اما واقعیت دارد؛ خودرو می توانست با سرعت 130 کیلومتر در ساعت در اتوبان در حالت خودران رانندگی کند. البته با نظارت شدید مهندسان رنو.

در پشت یکی از ایست های عوارضی، حالت خودران یک بار با خطای جهت یابی روبرو شد اما مشکل حاد نبود. خودرو برای تبادل داده با سیستم های ارتباطی اطراف جاده به سیستم فایو جی مجهز شده بود تا بتواند حجم بالای داده را انتقال دهد. شرکت های مختلفی برای طراحی این خودرو با رنو همکاری نموده اند که از آن جمله می توان به ال جی، تام تام، IAV وSanef اشاره نمود.

در بخشی از جهت از عینک واقعیت مجازی استفاده کردم. در این حالت، خودرو همچنان داشت در جاده ای در اطراف پاریس حرکت می کرد، اما گویی من داشتم در جاده ای در کره ای دیگر یا یک شهر فضایی یا شهری در آینده می راندم.

پس از خروج از اتوبان دیگر حالت خودران قابل استفاده نبود. چرا که این خودرو از نوع سطح 4 خودران است. این در حالی است که خودروهای تسلا در سطح 3 خودران قرار دارند.

کامل ترین حالت خودران که هنوز شرکتی به آن نرسیده است سطح 5 است. حالتی که خودرو می تواند از در منزل به حالت کاملا خودران حرکت را شروع کند.