لوپوس چیست و چگونه درمان می گردد؟ - مجله پزشکی

لوئیز تامپسون، ستاره برنامه های تلویزیونی واقع نما فاش کرد که به بیماری خودایمنی مزمن لوپوس (Lupus) مبتلا شده است.

این عضو 32 ساله دائمی سریال مید این چلسی(Made in Chelsea) در اینستاگرام نوشت: دیروز با یکی از بچه های رماتیسم شناسی تماس گرفتم و نتایج بیشتری از آزمایش خونم به دستشان رسیده بود و تشخیص این است که به لوپوس ناشی از دارو مبتلا شده ام. خلاصه دچار این بیماری شده ام که باورنکردنی است.

او با اشاره به مسائل سلامت روانی که از یک سال پیش، پس از تولد لئو، پسرش، با آن روبرو بوده است، اضافه کرد: احساس می کنم مدام در حال آنالیز چیزهای مختلفم و فقط دارم گریه کنم، همه این ها خیلی سنگین است.

او ادامه داد: امروز صبح در اتوبوس بودم و سر قراری می رفتم، وقتی بلند شدم و به سمت قرار راه افتادم، زانوهایم از شدت درد عذابم می دادند. هرگز چنین چیزی را در زندگی ام تجربه نکرده بودم.

من همواره بسیار توانمند و فعال بوده ام، ورزش بخش بزرگی از زندگی ام بوده و عادت کردن به همه این شرایط تازه پزشکی بسیار سخت است، واقعا توانفرسا است.

سلنا گومز، ستاره پاپ و هنرپیشه آمریکایی، نیز به بیماری لوپوس مبتلا شده و برای مقابله با آن تحت عمل پیوند کلیه قرار گرفته است؛ اما این بیماری دقیقا چیست، نشانه های آن کدام است و چگونه می توان آن را درمان کرد؟

سازمان خدمات ملی سلامت بریتانیا (NHS) می گوید لوپوس یا لوپوس اریتماتوز سیستمیک یک بیماری دراز مدت است که سیستم ایمنی را از درون تخریب و گمراه می نماید و باعث می گردد اقدامات دفاعی طبیعی بدن، اندام های سالم را هدف بگیرد.

در حال حاضر این بیماری هیچ درمانی ندارد، اما مسری نیست.

دقیقا معین نیست که چه چیزی باعث به وجود آمدن آن می گردد، اما عفونت های ویروسی، واکنش های نامساعد به برخی از داروها، نور خورشید، بلوغ، زایمان و یائسگی، همه به منزله محرک های احتمالی مطرح شده اند و چنین نتیجه گیری شده است که احتمال ابتلا به آن در زنان بیشتر از مردان، و در زنان سیاه پوست و آسیایی بیش از زنان سفیدپوست است.

خدمات بهداشت به هر کسی که نشانه های زیر را مشاهده کند، توصیه می نماید که با پزشک عمومی خود مشورت کند: درد عضلانی و مفاصل، خستگی مفرط که با استراحت رفع نمی گردد، و بثورات روی بینی و گونه ها.

عوارض ثانویه عبارتند از: سردرد، زخم دهان، تب بالا، ریزش مو، و حساسیت به نور، که منجر به بثورات پوست هنگام قرار گرفتن در معرض نور می گردد.

سازمان خدمات ملی سلامت بریتانیا بر اهمیت تشخیص زودهنگام برای درمان موفقیت آمیز تاکید می نماید و هشدار می دهد که تشخیص لوپوس ممکن است سخت باشد، زیرا نشانه های آشکار بروز آن، مانند التهاب اندام های حیاتی همانند قلب، ریه ها، کبد و کلیه ها، با بیماری های دیگر مشابه است.

پزشکان عمومی معمولا آزمایش خون تجویز می نمایند تا معین نمایند که لوپوس تا چه حد گسترده شده و تعداد پادتن های موجود، نشان می دهد که فرد احتمالا با چه شدتی درگیر این بیماری شده است.

پس از آن، ممکن است برای آنالیز مقدار آسیب عضوی، اشعه ایکس و اسکن ضروری تشخیص داده گردد.

سپس از هر فردی که مبتلا به بیماری لوپوس تشخیص داده گردد، با طولانی شدن بیماری اش و با نشانه هایی که احتمالا در دوره های پسرفت و پیشرفت بیماری می آیند و می روند، احتمالا خواسته خواهد شد که برای آزمایش های بیشتر خون و ادرار رجوع کند.

برای لوپوس معمولا داروهای ضدالتهاب مانند ایبوپروفن، هیدروکسی کلروکین برای خستگی و مسائل پوستی و مفصلی، و قرص ها، تزریق ها و کرم های استروئیدی برای بثورات و التهاب کلیه، تجویز می گردد.

در موارد شدید، ریتوکسیماب و بلیموماب ممکن است برای هدف قرار دادن تعداد پادتن ها در خون و تقویت سیستم ایمنی تجویز شوند.

سازمان خدمات ملی سلامت بریتانیا، برای مدیریت عوارض، این موارد را توصیه می نماید: استفاده از کرم ضدآفتاب با فاکتور بالا، فعال ماندن بدون خسته کردن خود، استفاده از روش های تمدد اعصاب برای دور کردن استرس، یاری گرفتن از دوستان، خانواده و کارفرما، و حفظ یک برنامه غذایی متعادل و غنی از ویتامین دی و کلسیم.

ترک سیگار و پرهیز از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نورهای روشن و آفتاب نیز توصیه می گردد.