مینی شعر؛ یک جایگاه برای نشستن کنار تو - مجله پزشکی

شعر در کوتاه ترین و موجزترین و خوش آهنگ ترین و مناسب ترین همنشینی واژه های آشنا، ما را با معنایی درگیر می نماید که برای عقل، نامفهوم و موهوم و بیگانه است، اما برای دل و جان، آشنا و حس شدنی است. شعر، میزبانی صادق است که قلب مخاطبان مستعد خود را هدف قرار می دهد و آنان را به ساخت ناممکن ها و ناباوری ها فرا می خواند تا خود ببینند و باور نمایند که اگر ایمان و عشق باشد، هر ناممکنی ممکن می گردد. گاهی هم شعر ابزاری برای بیان ناگفتنی ها می گردد.

قبلا گزیده ای از اشعار را در قالب ابیات زیبا و تاثیرگذار با تایپوگرافی های متفاوت در اختیار شما قرار می دادیم که به خواست شما تصمیم به بازنشر آن گرفتیم. هنوز هم مثل همواره پذیرای پیشنهادات و نقدها شما همراهان همیشگی خبرنگاران هستیم. شما هم می توانید اشعار شاعر محبوب خود را در قسمت نظرات برای ما ارسال نمایید.

***

ای بس که نباشیم و دنیا خواهد بود

نی نام ز ما و نی نشان خواهد بود

زین پیش نبودیم و نبود هیچ خلل

زین پس چو نباشیم همان خواهد بود

(خیام نیشابوری)

آنکه یک عمر به شوق تو در این کوچه نشست

حال وقتی به لب پنجره می آبی نیست

(فاضل نظری)

کاش پیدا بشوی...

سخت تو را محتاجم

(امیرعباس خالقوردی)

گویی به خواب بود

جوانی مان گذشت

گاهی چه زود فرصتمان دیر می گردد

(قیصر امین پور)

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت

دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

(حافظ)

پناه می برم از بغض در گلو مانده

به دشت دامن گلدار مادرم گاهی...

(عباس شاه حسینی)

گرد آن خانه بگردم که در او

خلوت توست

(وحشی بافقی)

مشتاقی و شکیبا از حد گذشت یارا

گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را

(سعدی)

لحظه وصل به یک چشم زدن می گذرد

این فرق است که هر ثانیه اش یک سال است

(محمد شیخی)

گفتی:

مگر به خواب ببینی رخ مرا

دیوانه از خیال تو

خوابم نمی برد

گاهی تو را کنار خود احساس می کنم

اما چقدر دلخوشی خواب ها کم است

(محمدعلی بهمنی)

دلم جراتش قطره ای بیش نیست

تو ای عشق او را به دریا ببر

(محمدعلی بهمنی)

دست به دست جز او می نسپارم دلم

زانک طبیب غم این دل بیمارم اوست

(مولانا)

چشمی به تخت و بخت ندارم!

مرا بس است

یک جایگاه برای نشستن کنار تو

(حسین منزوی)

ظاهر آراسته ام در هوس وصل، ولی

من پریشان تر از آنم که تو می پنداری

(فاضل نظری)

طراحی: بهنام رائین