منطقه شکار ممنوع پلنگاب یکی از جاذبه های دیدنی استان مرکزی است - مجله پزشکی

منطقه شکار ممنوع پلنگاب در پنج کیلومتری خنداب از ذخیره گاه های بکر منطقه است که از سمت غرب به رودخانه شراء (قره چای) و از سمت شرق به دشت فراهان منتهی می گردد و از نظر اقلیمی دارای اقلیم خشک و سرد بوده و میانه بارندگی سالیانه آن حدود 314 میلیمتر و حداقل و حداکثر دما بین منفی 31 و نیم تا 45 و 2 دهم درجه سلسیوس است. نام پلنگاب برگرفته از روستایی با همین نام بوده و به گفته اهالی، دلیل نامگذاری آن وجود چشمه ای است در مرکز این روستا که سالیان کهن محل آمد و شد پلنگ و نوشیدن آب بود. اینک فقط دو خانواده ساکن این روستا هستند و دامداری پیشه اصلی آنهاست. کوه بزکش با ارتفاع 2765 متر بلندترین نقطه پلنگ آب هست.

سه تیغ بزکش زیستگاه عقاب های تیز پروازی است که خلوت کوهستان را در چمبره قدرت خود درهم می شکند. این پرندگان در شکاف کوهستان های پلنگاب آشیان دارند. این کوهستان محل مناسبی برای تکثیر احیا و حفظ گونه های نادر و در محل انقراض استان مرکزی است. این زیستگاه طبیعی دارای نوسانات ارتفاعی متفاوتی بوده و بیشترین سطح این منطقه در طبقات ارتفاعی 2 هزار و 100 تا 2 هزار و 400 واقع شده است.

پلنگاب از نظر منابع آبی غنی و دارای بیش از 60 چشمه و قنات است. در این منطقه شکار ممنوع تا به امروز 126 گونه گیاهی از 30 تیره گیاهی در منطقه پلنگاب شناسایی شده که حدود 10 درصد فلور استان را شامل می گردد و از لحاظ جغرافیای گیاهی به منطقه ایران و تورانی تعلق دارد که از نظر رویشگاهی و جوامع گیاهی نیز دارای تنوع قابل توجی بوده و گونه های مختلفی از انواع گیاهان علفی، بوته ای، درختچه ای نیز در این منطقه وجود دارد.

پلنگاب بدلیل موقعیت خاص توپوگرافی، اقلیم، غنای گیاهی، برخورداری از صخره ها، تپه ماهورها و مراتع شامل تنوع زیستگاهی است و در این منطقه نیز 27 گونه پستاندار شناسایی شده و گونه های جانوری شاخص منطقه شامل قوچ، میش، شغال، گرگ، روباه، کفتار و تشتی می گردد. در این منطقه 52 گونه پرنده شامل کبک، تیهو، باقرقره، کبوتر، قمری، عقاب و دلیجه وجود داشته و انواع خزندگان از قبیل مارهای سمی، لاکپشت و مارمولک نیز به صورت پراکنده در اغلب منطقه ها دیده می شوند.