نقش عفونت های ویروسی در ابتلا به بیماری های خودایمنی - مجله پزشکی

به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، شواهد نشان می دهد که عفونت های ویروسی به ظاهر بی ضرر در برخی موارد می توانند به طیفی از بیماری های جدی تر تبدیل شوند. در یک مطالعه نو اجرا شده روی موش ها، محققان دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس مکانیسمی را کشف کردند که از طریق آن یک ویروس رایج دوران کودکی می تواند در ایجاد بیماری های خودایمنی نقش داشته باشد.

در طول زندگی ممکن است دچار عفونت های ویروسی بسیاری شویم که بیشتر آن ها بدون مشکل جدی برطرف می شوند. اما یافته های اخیر محققان نشان می دهد که بسیاری از این عفونت های ظاهرا خوش خیم احتمالا در ترکیب با سایر عوامل ژنتیکی و محیطی می توانند باعث ایجاد بیماری هایی مانند آلزایمر، ام اس و چندین نوع سرطان شوند. اینکه این ویروس ها دقیقا چگونه این واکنش های زنجیره ای را ایجاد می کنند نامشخص است، اما در مطالعه نو محققان یک مکانیسم احتمالی را کشف کرده اند.

روزئولوویروس (Roseolovirus) نوعی ویروس هرپس است که تقریبا در چند سال اول زندگی، بیشتر افراد به آن مبتلا می شوند. بیماری اولیه معمولا خفیف است و شامل بثورات پوستی و تب است که طی چند روز از بین می رود، اما خود ویروس برای تمام عمر در حالت خفته باقی می ماند. در حالی که معمولا بعد از آن عفونت اولیه هیچ بیماری ایجاد نمی کند، اما دانشمندان مشکوک هستند که ممکن است این امر در ایجاد بیماری های خودایمنی نقش داشته باشد.

در مطالعه نو، محققان این موضوع را بررسی کردند. آن ها دریافتند که این ویروس می تواند تیموس را آلوده کند. تیموس یک اندام لنفاوی تخصص یافته در دستگاه ایمنی بدن است. تنها فعالیت شناخته شده آن بالغ کردن لنفوسیت های تی است که سلول های حیاتی و عملکردی دستگاه ایمنی تطبیقی بدن هستند.

تیموس اندامی است که سلول های T در آن بالغ می شوند تا بتوانند آنتی ژن های خارجی را تشخیص دهند. اما تیموس همچنین سلول های T را که می توانند به سلول های بدن حمله کنند، از بین می برد و در این فرآیند دوم است که ویروس می تواند مختل شود. با ضعیف شدن این بخش، سلول های T معیوب بیشتری به گردش در می آیند و خطر ابتلا به بیماری های خود ایمنی را افزایش می دهند.

محققان این مکانیسم را در آزمایشات بر روی موش ها کشف کردند. آن ها با آلوده کردن حیوانات تازه متولد شده با نسخه روزئولوویروس شروع کردند و دریافتند که 12 هفته بعد، همه موش ها به گاستریت خودایمنی (التهاب معده) مبتلا شده بودند. در حالی که مسائل خودایمنی در معده موش های آلوده آشکار شد، تجزیه و تحلیل نشان داد که وسعت این مشکل بیشتر است. محققان دریافتند که موش ها نه تنها آنتی بادی هایی علیه پروتئین های سلول های معده، بلکه برای طیف وسیعی از پروتئین های دیگر در سراسر بدن تولید کرده اند که برخی از آن ها در سایر بیماری های خودایمنی دخیل هستند.

با این حال، توجه به این نکته مهم است که این مطالعه بر روی موش های دارای ویروس یاد شده اجرا شده و نتایج ممکن است لزوما با آزمایشات انسانی یکسان نباشد. اما محققان می گویند که روزئولوویروس انسانی بسیار شبیه به آن چیزی است که در موش ها یافت می شود، بنابراین حداقل به عنوان یک علت بالقوه نیاز به بررسی بیشتر دارد.

یافته های این مطالعه در مجلهExperimental Medicine منتشر شد.